Hindistan’ın en seçkin mühendislik üniversitelerinden biri olan ICE’de üç gencin hayatı kesişir: Rancho (Aamir Khan), Farhan (R. Madhavan) ve Raju (Sharman Joshi).Her biri farklı aile baskısı altında yaşamaktadır. Farhan fotoğrafçı olmak ister ama ailesi onu mühendisliğe zorlamıştır; Raju yoksulluğun pençesinde, ailesinin umudu olarak korkuyla yaşamaktadır; Rancho ise özgür düşünen, sistemi sorgulayan bir öğrencidir.
Rancho’nun hayat mottosu filmin kalbine dokunur:
Bu cümle, yalnızca filmdeki karakterleri değil, izleyiciyi de dönüştürür. Film boyunca gençlerin dostluğu, aşkları, sınavlar ve hayatla olan mücadeleleri üzerinden “başarı” kavramı yeniden tanımlanır.
“3 Idiots”, yüzeyde bir gençlik komedisi gibi görünse de aslında Hindistan’daki eğitim sistemine yapılmış en güçlü eleştirilerden biridir.
Ezberci öğretim modeli, aile baskısı, not odaklı başarı anlayışı ve bireysel yaratıcılığın bastırılması… Tüm bu temalar, Rajkumar Hirani’nin ince mizahıyla işlenir.
- Rancho: Sisteme meydan okuyan özgür ruh.
- Farhan: Hayallerini bastıran kuşak.
- Raju: Korkuyla yaşayan, toplumsal beklentilerin simgesi.
- Viru Sahastrabuddhe (Boman Irani): Disiplin adı altında özgürlüğü kısıtlayan sistemin ta kendisi.
Bu film sadece eğlenceli değil; aynı zamanda ilham verici. Her sahnesi, gençliğin ve bireyselliğin savunusu niteliğinde. Rajkumar Hirani’nin ustaca yönetimi sayesinde hem güldürüp hem düşündürüyor. Finalde Rancho’nun gerçek kimliğinin ortaya çıkışı, hem duygusal hem tatmin edici bir kapanış sunuyor. Müzikler, özellikle “Give Me Some Sunshine”, filmin duygusal tonuna mükemmel uyum sağlıyor. Her izleyişte farklı bir detay fark ediliyor — bir bakış, bir cümle, bir dostluk anı. Ve film bitince insan ister istemez diyor ki:
“3 Idiots”, sadece bir üniversite filmi değil; hayatın kendisine dair bir manifesto. Eğitim sisteminin insanları kalıplara soktuğu, özgünlüğü cezalandırdığı bir dünyada bu film bir nefes gibi. Peki sizce Rancho haklı mıydı? Gerçek başarı “notlarla” mı ölçülür, yoksa “mutlulukla” mı?
